سفرنامه اروپا، ایتالیا (ونیز) - قسمت هفتم

 

اگر چه رم شهری تاریخی ،میلان شهری مدرن و یا فلورانس شهری زیباست ،ولی ونیز رویایی است .شهر پشت دریاها ی سهراب اینجاست .ونیز یا همان شهر کانالها با جمعیتی درحدود 300 هزار نفر و تقریبا در شمال شرقی ایتالیا و در دریایی به نام دریای آدراتیک قرار دارد که متشکل از 118 جزیره کوچک است که همگی به وسیله پل هایی به هم متصل هستند و با جمعیت حدود 270 هزار نفر پذیرای سالیانه میلیونها گردشگر خارجی است.شهری که به واسطه خانه های روی آب آن و کانالهای آبی آن مشهور است.شکل امروزی این شهر از 800 سال بعد از میلاد به وجود آمده است.در این شهر خبری از ماشین نیست و بزرگترین شهر بدون ماشین دنیاست.رفت امد این شهر به وسیله قایق ها و اتوبوس های دریایی است.حتی آمبولانس های دریایی ونیز هم بسیار سریع هستند و کاملا با آب دریا سازگاری دارند.

ونیز ناخوداگاه آدم رو به یاد مارکوپولو می اندازه.تاجر ونیزی که در قرن سیزدهم آسیا رو زیر پا گذاشت و آن را به اروپاییان شناساند.زمانی که مارکوپولو بعد از 24 سال به ونیز بازگشت در جریان جنگ ونیز و جنوا به زندان افتاد و تمام سفرهایش را به هم سلولی اش به نام روستیکلو دا پیتزا تعریف کرد و او سفرنامه مارکوپولو رو به شکل کتاب و به نام سفرنامه مارکوپولو یا توصیفی بر جهان چاپ کرد..خیلی ها اعتقاد دارند روستیکلو چیزهایی به سفرنامه اضافه کرده است .در هر حال سفرنامه مارکو انقدر جذاب بود که کریستف کلمب را هم تحت تاثیر قرار داد تا به آسیا سفر کند.مقبره مارکوپولو در کلیسایی در ونیز به نام سن لورنزو دی ونتزیا قرار دارد

عکس هوایی از ونیز با گوگل ارث

.فاصله 2 ساعت و نیم با قطار به سمت ونیز هیج عنوان خسته کننده نبود.مناظر زیبا و قشنگ بودند.خیلی وقت ها هم مه آلود بود.آرزو میکردم که هوا صاف باشد. ولی هرچه ما نزدیک تر می شدیم باران بیشتر وبیشتر می شد.برنامه ریزی برای ونیز کمی پیچیده تر از رم و میلان بود.هنوز که به ونیز نرسیدیم شاید جالب باشه براتون بگم که چجوری شد که برنامه ریزی ما در ونیز به کلی تغییر کردو باید مدیریت میکردیم این تغییر ناگهانی که پیش آمده بود. کمی به عقب اگه برگردیم شاید بهتر متوجه بشید و شاید این تجربه برای شما هم اتفاق افتاده باشه .

قضیه از این قرار هستش که من طبق برنامه هتل شهر رم رو تلفنی رزرو کرده بودم و به وسیله ویزا کارت دوستم که در ایران بود از سایت Booking.com برای میلان و ونیز و پاریس اینترنتی هتل رزرو کرده بودم .از جایی که کارت خالی بود من هتل هایی رو انتخاب میکردم که گزینه Canclation Free داشته باشند.در این صورت هتل فقط مشخصات کارت رو به عنوان گارانتی دریافت میکنه و مبلغی از کارت شما کم نمیکنه .بنابراین خالی بودن کارت مشخص نمیشه.بعد از اون شما وقتی به هتل رسیدید پول نقد به هتل میدید.ولی در صورتی که به هتل نرسید و یا یک روز قبل از رسیدن به هتل اون رو کنسل نکنید از کارت برداشت میکنند.

همانطور که در عکس می بیینید رزرو هتل با قابلیت کنسلی کمی گرانتر است. حالا من اینهارو گفتم تا به این برسم که بهتون بگم من با این که میدونستم کارت خالی بوده اما حواسم نبوده و هتل ونیز رو با گزینه اول یعنی Non-Refunable رزرو کرده بودم. و وقتی به رم رسیدیم یک ایمیلی به من زده شد که هتل ونیز شما به خاطر خالی بودن کارت کنسل شده.و عملا فهمیدم که وقتی به ونیز برسیم باید کلی از وقتمو برای پیدا کردن یک هتل هدر بدم.به هر حال به ایستگاه سنت لوکای ونیز Saint Lucaنزدیک شدیم.باران به قدری شدید بود که تو عمرم ندیده بودم.حتی از باران های استوایی که در تایلند دیده بودم شدت بیشتری داشت.سردی هوا هم با باران همرا شده بود و شرایط فوق العاده سختی رو درست کرده بود.من چند کار رو باید انجام میدادم .اول اینکه بلیط برای رفتن به پاریس چه با هواپیما و چه با قطار میگرفتم تا روز آخر مشکل نخوریم.

دوم دنبال هتل بگردم. گزینه هواپیما رو بیخیال شدم. به این دلیل که فرودگاه مارکوپولو شهر ونیز در 20 کیلومتری شهر قرارداره و باید کلی راه میرفتم فرودگاه و از کانتر هواپیمای EasyJet بلیط بگیرم و گرون تر هم میشد. جهت اطلاعات شما باید بگم اگر با هواپیما به ونیز سفر کردید راه های ارتباطی شما از فرورگاه به ونیز هم به وسیله اتوبوس و هم قایق است.اتوبوس های فرودگاه به فاصله نزدیک مسافران رو به ونیز و ایستگاه سنت لوکا میارن.هزینه بلیط اتوبوس 6 یورو برای یک بلیط تک سفره 90 دقیقه ای از اولین باری که پانچ شود میباشد.و 11 یورو برای بلیط 2 سفره.برای رفتن از فرودگاه به ایستگاه سنت لوکای ونیزباید اتوبوس شماره 5 رو سوار بشید

محل سوار شدن اتوبوس از فرودگاه

تصمیم گرفتم برای قطار هم قیمت بگیرم.قبل از اینکه به بلیط فروشی برسم یک جایی داخل ایستگاه را آهن نوشته بود که رزرو هتل و نقشه شهر و یک سری خدمات دیگر ارائه میداد.رفتم داخل و بهش گفتم یک هتل برام بگیره .بک هتل برام رزرو کرد به قیمت 140 یورو برای 2 شب.خوشحال شدم و از اینکه مجبور نبودم با ساک برم داخل شهر و دنبال هتل بگردم احساس خوبی داشتم.شهر ونیز شهر بسیار گرانی است.شاید باورتون نشه.برای رفتن به دستشوی 2 یورو دادم و برای نقشه شهر که معمولا همه جا رایگان باید باشه هم 2و نیم یورو .به هر حال برای گرفتن بلیط قطار ونیز به پاریس داخل صف ایستادم.

بعد از 15 دقیقه ای که نوبت من شد به خانومی که بلیط میفروخت گفتم خانوم ارزون ترین قطار برای پاریس چنده؟ اون گفت 100 یورو و فردا حرکت میکنه. با ناراحتی گفتم 100 یورو؟!! تعجب کرد آخه 100 یورو برای ما با یوروی 4800 تومنی پول زیادی است و برای اونا نه. گفت اهل کدوم کشوری؟ گفتم ایران.خودکارشو گذاشت و گفت یه سوال: اوضاع ایران چطوره؟ گفتم برای جواب دادن به سوالتون زمان زیادی لازم دارم! بهم گفت من میدونم مشکلات شمارو.و بهم گفت من رو مثل مادرت بدون.این شماره منه و اگه کاری در ونیز داشتی بهم زنگ بزن.بسیار مهربان بود. با تمام تفاسیر و با وجود اینکه من برای 2 شب هتل رزرو کرده بودم و یک شب آن میسوخت اما بلیط قطار رو برای فردا شب ساعت 19:57 گرفتیم .با این ساعت حرکت صبح روز بعد از آن در ساعت 9:30 پاریس بودیم.

به هر طریق خیالمان از هتل و بلیط قطار و روز حرکت که جمع شد برای رفتن به هتل از ایستگاه خارج شدیم . بلیط اتوبوس های دریایی 7 یورو است و 60 دقیقه از اولین باری که سوار شوید اعتبار دارد.بلیط 24 ساعته را نیز به قیمت 27 یورو میتوانید تهیه نمایید که البته این قیمت برای بچه های 6 تا 11 ساله 15 یورو است. کانال بزرگی که در مرکز ونیز قرار دارد و گذرگاه اصلی قایق ها برای عبور و مرور به حساب می آید گرند کانال Grand Canal نام دارد. بیشتر جاهای دیدنی در این مسیر قرار دارند .خط شماره یک در ایستگاه E قرار دارد و این خط تمام گرند کانال را پوشش می دهد .

هتل ما در انتهای گرند کانال و تقریبا روبروی سنت مارک قرار داشت.می بایست در ایستگاه Salute پیاده شویم.باران بسیار شدید بود . سرمای هوا به قدری بود که چند دقیقه ای که در ایستگاه منتظر بودیم به اندازه 1 ساعت برای ما گذشت.اتوبوس دریایی که رسید به سرعت سوار شدیم و به سمت هتل رفتیم.بعد از 1 ساعت به ایستگاه Salute رسیدیم.دلیل نام گذاری این ایستگاه به خاطر کلیسای سانتا ماریا دلا سالوته است. بعد از وارسی نقشه و گذشتن از چندین پل کوچک و کوچه های تنگ به هتل رسیدیم.

بلیط اتوبوس های دریایی که 7 یورو خریدیم.

نمایی از اتوبوس دریایی در گرند کانال

کلیسای سانتا ماریا دلا سلو Santa maria Dela Salute با قدمت 330 سال به سبک باروک در کنار گرند کانال وروبروی سنت مارکو است .هتلی که صرفا به احترام مریم مقدس و برای کمک مردم در مقابل طاعون ساخته شد .جایی که هتل ما در نزدیک این محل بود.

به هر حال به هتل که نامش هتل سالوته بود رسیدیم و منتظر ماندیم تا اتاق را به ما تحویل دهند .در لابی هتل به غیر ما 2 خانوم ژاپنی هم بودند .به نظرم گرسنه بودند.جعبه بیسکوتی که همراهم بود را از ساکم در آوردم و تعارف کردم.خیلی خوشحال شدند.

تمام که کردند دوباره تعارف کردم.انقدر گرسنه بودند که هر 4 باری که بیسکویت هارو تعارف کردم برداشتند .داخل اتاق که رفتیم یه اتاق خیلی کوچیک بود که بیشتر فضای اتاق رو تخت گرفته بود و یه حمام کوچک و یه توالت فرنگی .واقعا ونیز دیگه جا نداره.اگه تابستان بود مطمئن بودم همین اتاق هم گیرمون نمیامد.هوا آنقدر بارانی و سرد بود که کسی جرات بیرون رفتن نداشت.خیلی از این اوضاء ناراحت بودیم.کلی راه آمده بودیم.

آن روز تا صبح یا خوابیدیم یا اینترنت کار کردیم.یادمه شب برای کشف محیط اطراف هتل خواستم برم بیرون .اما باد آنچنان به چتر زد که چترم به سمت دیوار پرت شد و شکست و قیدش رو زدم و به اتاق برگشتم.اما صبح روز بعد آنچنان هوا صاف شده بود که از خوشحالی نمیدونستیم چیکار کنیم. تصمیم گرفتیم بعد از خوردن صبحانه هتل، پیاده به سمت سنت مارکو بریم.بنابراین با گذراز کوچه های باریک و قدیمی ونیز به دنبال پلی میگشتیم که از روی گرند کانال به آن طرف برویم.بیشتر شبیه ماجراجویی بود.نزدیک ترین پل برای گذشتن از کانال ،پلی به نام آکادمیا یا همان Ponte Del Academia بود.در کل 4 پل برای گذشتن از گرند کانال وجود دارد.

نمایی از پل Ponte Del Acadmia که احتمال دارد نامش رو از گالری هنری روبروی خودش گرفته است

نمایی از کلیسای سالوته از روی پل اکادمیا

هتل ما نزدیک کلیسای سالوته بود.ببینید ما چقد کوچه های تنگ و پر پیچ و خم رو رد کردیم که یه پل پیدا کردیم!

طول تقریبی کانال 3 کیلومتر است و تقریبا شهر را به دو قسمت تقسیم کرده است.مردم ونیز به گرند کانال کانالازو هم میگویند

خیلی جالبه حتی جلوی درب بعضی خانه ها پر از آب است

خانه های رنگی و قدیمی.

بعد از کلی ماجراجویی و گذشتن از کوچه های زیبا ولی تنگ ونیز به سنت مارکو رسیدیم.این میدان مرکز شهر به حساب میاد و شلوغ ترین قسمت ونیز هم میباشد.در نزدیکی میدان قصر دوگ Doge's Palace وجود داره که دارای ستون های بلندی هست و در مرکز میدان برج ناقوس زیبایی قرار داره.در سمت شرقی میدان هم دادگاه حکومتی قرار داره که در سال 814 بنا شد ولی 4 مرتبه به علت آتش سوزی تخریب شد ولی هر بار با اندازه ای بزرگتر ساخته شده است.معماری ساختمان بر اساس سبک گوتیک و رنسانس است.اما گل سرسبد میدان کلیسای سن مارکو است.کلیسایی که محل دفن مرقس یکی از اولین پیروان حضرت عیسی است.

مرقس نویسنده دومین انجیل است و برای تبلغ دین مسیح تلاش زیادی کرد.او در سال 67 میلادی زمانی که برای تبلیغ مسیحیت به اسکندریه مصر رفت توسط مصریان کشته شد و جسدش را سوزاندند.تندیس مرقس بر روی بام کلیسا قابل مشاهده است.

نمای از کلیسای سنت مارکو

به خاطر بارانی که روز گذشته آمد ،میدان مملو از آب شده بود.حتی بعضی جاها آب از زمین بیرون می امد!

در اطراف میدان کافی شاپ و رستوران هم بود .و اجرای موسیقی زنده به همراه انبوهی از کبوتران هم زیبایی خاصی به میدان داده بود..شاید بشه گفت سنت مارک نمونه کوچک شده میدان دومو میلان است تصمیم گرفتیم داخل کلیسا رو هم ببینیم اینجا هم مانند واتیکان باید لباس مناسب داشته باشید .عکس برداری ممنوع بود.اما نمیدونم چرا من از داخل کلیسا چند تا عکس دارم ! این کلیسا بزرگترین کلیسای ونیز است و معماری آن به سبک بیزانسی است.ساخت آن در سال 827 بوده اگر چه بعد از آتش سوزی سال 967 بعد ها دوباره بازسازی شده است.کلیسا دارای 5 گنبد است و نقشه ساخت آن به شکل صلیب است.

موزاییک های به کار رفته در آن قدمت 800 ساله دارند.بعضی از قسمت های داخلی کلیسا حتی طلاکاری شده اند .تزینات سقف آن حتی قرن ها طول کشیده است .کلیسا کمی دلگیر است.قبل از بازدید از کلیسا حتما در مورد موزاییک های تاریخی کلیسا مطالعه کنید.

4عدد مجسمه برنزی بالای سردرب کلیسا نیز در قرن 12 میلادی به ونیز آورده شده است ولی 530 سال بعد ناپلئون آنها را به پاریس برد.اما مجددا بعد از انقلاب فرانسه به ونیز بازگردانده شدند.

از کلیسا که بیرون آمدیم برج ناقوس دیده میشد.این که چرا برج رو یک گوشه ساخته اند و چرا وسط میدان نیست سوالی هست که جوابشو پیدا نکردم.شاید یکی از دلایلش این بوده که جلوی دید کلیسا گرفته می شده.برج در بین سالهای 874 تا 1150 ساخته شد و 98 متر ارتفاع دارد.در سال 1902 زمانی که ترک هایی در برج دیده میشد ناگهان برج فرو میریزد ولی خوشبختانه کسی کشته نشد.در سال 1912 برج مجددا بنا شد.

شیر بالاداری که بر روی برج قرار دارد اگه اشتباه نکنم نشانه شانس ونیز است.نمای برج هم آجر نما است.به هر حال تصمیم گرفتم به بالای برج برم.داخل صف ایستادم. بلیط برج 8 یورواست.اما اگه گروه شما بالاتر از 15 نفر هستند نیم بها است.ساعت بازدید هم از ساعت 9 الی 19 است.ولی در ماه های جولای و سپتامبر تا ساعت 9 شب هم میتونید بلیط بگیرید. در حدود 20 دقیقه طول کشید تا نوبت من بشه و با یک آسانسور به بالای برج رفتم تا چند تا عکس از ونیز بگیرم.

نمایی از شهر ونیز از بالای برج

نمایی از کلیسای سنت مارک

این هم نمایی از ناقوس های قدیمی برج.برج داری 5 ناقوس است که هرکدام از آنها مخصوص یک چیز است. نام یکی از انها Rengheria است و در زمان اعدام ها به صدا در می آمده است.دیگری Mezza Terza است که جهت جلسات سناتورها به صدا در می آمده است .سومین ناقوس Marangona است که شروع و پایان کار را اعلان میکرده است. و زنگ های بعدی هم به نام های Nona و Trottiera هستند که اطلاعات دقیقی در مورد آنها ندارم.

نمایی از کلیسای سانتا ماریا سالوته

نمایی از 2 عدد ستون هایی که مربوط به 200 سالپیش هستند .ستون سمت چپ که بر روی آن یک شیر بالدار قرار دارد نشانه سنت مارک است و ستون سمت راست نشانه سنت تئودور است.به نظر میرسه اینها دروازهای ورود به سنت مارک و شهر ونیز بوده اند.

در پشت دادگاه یک پل قرار دارد که زندان را به اتاق های بازجویی در کاخ دوگ متصل میکند.این پل به نام Ponte dei Sospiri یا به انگلیسی Bridge of Sighs که به معنی پل افسوس است و اثر آنتونیو کانتینو در سال 1602 است. دلیل نامگذاری این پل به ان خاطر است که زمانی که زندانیان بعد از بازجویی از روی پل به سمت زندان حرکت میکردند ،آخرین بار از روی این پل شهر ونیز را میدیدند و افسوس میخوردند. ونیزی ها بر طبق یک داستان اعتقاد دارند که 2 نفر که عاشق هم هستند در غروب آفتاب و در زمانی که ناقوس کلیسای سنت مارک در حال نواختن است سوار بر روی گاندولا به زیر پل میروند و همدیگر را میبوسند تا عشقشان پایدار و ابدی شود.فکرش رو که بکنید میبینید چه مجموعه زیبایی در کنار هم گرد آمده اند.

ایستگاه گاندولا ها

این قایق ها به نام گاندولا معروف هستند و راننده این قایق ها گاندولیر نام دارد که لباس سفید به همراه خطوط سیاه بر تن میکنند که سیاه و سفید در ایتالیایی یعنی بیانکونری و حتی لقب تیم معروف یونتوس هم به خاطر لباس سیاه و سفید همین است .نام گاندولا از مردی که کمری خمیده و سری خمیده داشته و در ونیز زندگی میکرده گرفته شده است.شکل ظاهری گاندولا هم که در ابتدا و انتهای آن خمیدگی و انهنا دارد از همین شخص سرچشمه میگیرد.

این قایق برای قرن ها وسیله رفت و آمد در شهر بوده و هست .هر ساله حدود 100 نفر برای این که گواهینامه گاندولا رو بگیرن در امتهان شرکت میکنند ولی سالیانه فقط 3 نفر قبول میشوند.شرایط امتهان واقعا مشکل است .عبور از کانال های پر پیج و خم ونیز به همراه مسافر و گذشتن از زیر پل های متعدد و کنترل و نگه داشتن تعادل قایقی به آن طویلی مهارت خاصی میخواهد. سوار شدن گاندولا چیزی در حدود 75 تا 100 یورو برای یک ساعت هزینه دارد.

تصمیم گرفتیم برای دیدن دیدنی های اطراف ونیزاز اتوبوس های دریایی استفاده کنیم.اتوبوسی که ما سوار شدیم در مسیر گرند کانال حرکت میکرد.

نمایی از پل ریالتو

کم کم به پل ریالتو Rialto Bridge نزدیک شدیم.پلی که یکی از جاذبه های مهم شهر ونیز است و قدیمی ترین و نخستین پلی است که بر روی گرند کانال ایجاد شده است .این پل در سال 1588 به مدت 3 سال توسط معمار آنتونیو داپونته ساخته شده است از جنس سنگ است.اطراف پل پر است از مغاره ها و کافه ها در کل یک منطقه تجاری در ونیز به حساب می آید و یکی از مناطق مورد علاقه توریست ها برای خرید سوقاتی است.

فیلم توریست با بازی آنجلینا جولی و جانی دپ رو اگه دیده باشید در ونیز بود. هتلی که در آن بودند هتل دانیلی Danieli بود که دقیقه زمانی که جانی دپ پنجره اتاق رو باز میکنه پل ریالتو دیده میشه.این عکسی که من گرفتم دقیقا روبری همین هتل دانیلی هستش.هتل 5 ستاره ای که قطعا معروفیتش چند برابر شده است.شاید جالب باشه براتون که بگم کرایه یک شب از سویت های این هتل که به گرند کانال دید دارند در حدود 3900 دلار است!!!

نمایی از پل ریالتو

پل زیبای ریالتو

بعد از گذشتن از گرند کانال و پل ریالتو برای خرید یادگاری ونیز دست به کار شدیم.به سمت مغازهایی رفتیم که ماسک های ونیزی و مجسمه های مختلفی که نمادی از ونیز بودند را می فروختند. من و دوستم مجسمه ای از یک گاندولا که در پس زمینه اون پل ریالتو بود رو خریدیم. در مورد ماسک های ونیزی هم باید بهتون بگم که تاریخچه جالبی دارند.هر ساله کارناوالی در ونیز بر پا میشود که مردم با زدن ماسک هایی که از جنس چرم یا چوب و کاغذ است به خیابانها می آیند و شادمانی میکنند و یکی از دلایل آن این است که به وسیله این ماسک ها فقیر و غنی دیگر از هم شناخته نمیشوند.

به قول ایتالیایی ها در این روز تمام شوخی ها آزاد است حتی با سیاستمداران.این جشن در ماه فوریه به مدت 11 روز و 2 جمعه قبل از 3 شنبه اعتراف برگذار می شود.خیلی از مردم عقیده دارند که این جشن به خاطر پیروزی دوک ویتاله ویچی دوم بر اورلیش دوم در سال 1162 است.زمانی که اورلیش دستگیر شد در ازای اینکه سالیانه به ونیز خرج بدهد آزاد شد.این خرج شامل یک گاو نر و 12 تا خوک و 12 عدد نان بود .

از آن به بعد برای زنده نگه داشتن این پیروزی رسم بر آن شد تا هر ساله در همین تاریخ یگ گاو نر به نشانه اورلیش دوم و 12 عدد خوک در میدان سن مارکو ذبح شود.حتی هرکدام از این ماسک ها شخصیت خاص خود را دارند. ماسک بایوتا Bauta که تمام صورت را می پوشاند و به رنگ سفید است ولی میتوانید با آن غذا بوخورید و یک توری نیز به آن متصل است .ماسک موره تا یا Morreta که ماسکی بیضی شکل و سیاه رنگ است و اصلیتی فرانسوی دارد .این ماسک زنانه از داخل در قسمت دهان آن یک دکمه دارد که برای این که نیفتد می باسیت به وسیله دندان این دکمه را نگه دارید.

این ماسک در بین مردان محبوبیت خاصی دارد به دلیل این که زنان ونیزی به پر حرفی مشهور هستند و با زدن این ماسک عملا صحبتی نمی توانند بکنند. ! ماسک لاروا یا Larva که ماسکی سفید رنگ است و با لباس سیاه پوشیده میشود تا چهره ای شبیه شبه را تداعی کند . ماسک ماتاسین یا Mattasin شخصیتی خرابکارو شاد با لباس سفید است . ماسک اومو سالوادگو Omo Salvadego که شخصیتی خشن با لباسی از پوست حیوانات است و شخصیتی است که مردم را مسخره میکند و شوخی میکند.و ماسک گناکا Gnaca که در آن مرد ها معمولا لباس زنها را میپوشند.قیمت ماسک ها معولا از 15 یورو به بالا متفاوت است .

با تمام تفاسیر روز پر از ماجرای ونیز به سر آمد و به هتل رفتیم تا برای استراحت و حرکت به سمت ایستگاه قطار حرکت کنیم. جاهای دیدنی زیادی بودند که ما به دلیل کمبود وقت این مکان ها رو از دست دادیم.جاهایی مثل کاخ سانتا سویا که معماری آن به سبک گوتیک است.مقبره مارکوپولو در کلیسای سن لورنزو دی ونتزیا و گالری آکادمیکا .نهایتا یادگاری از ونیز یادتون نره.

پر انرژی و مصمم برای رفتن به پاریس به سمت ایستگاه قطار سنت لوچیا حرکت کردیم.فکر 13 ساعت و نیم نشستن داخل قطار آزار دهنده بود.از طرفی دل کندن از این کشور واقعا سخت بود.سوار قطار شدیم.قطار خلوت بود.اما به هر شهری که می رسیدیم مسافرای قطار بیشتر می شدند. به هر طریق شهر به شهر در حال ترک ایتالیا بودیم.پادووا، ورونا،برشیا، میلان و...... نهایتا ایتالیا را با آنهمه زیبایی وصف ناپذیرش ،تاریخ پر از ماجرhیش و مردم خونگرمش ترک کریدم.

 

قسمت هشتم

 

نویسنده : مسعود کرامتی