بامبو گیاهی با سریع ترین نرخ رشد روی زمین است. یک بامبوی معمولی روزانه تا 10 سانتیمتر رشد می کند. برخی از گونه ها در زمان های خاصی حتی تا یک متر (هر دو دقیقه یک میلیمتر) نیز رشد می کنند. در واقع شما می توانید پیش چشمان خود شاهد رشد بامبو باشید. بیشتر گونه های بامبو طی 5-8 سال به بلوغ می رسند. این موضوع را مقایسه کنید با دیگر درختان که به سختی یک اینچ در هفته رشد می کنند. 120 سال طول می کشد تا درختانی مانند بلوط به بلوغ برسند. اما زمانی که پای گل دادن به میان می آید، بامبوها یکی از کندترین گیاهان دنیا هستند!
گل دادن بامبو پدیده ای حیرت انگیز است چرا که بسیار خاص بوده و در قلمرو گیاهان اتفاقی بسیار نادر محسوب می شود. بیشتر بامبوها هر 60-130 سال یکبار گل می دهند و این فواصل طولانی گل دادن برای بسیاری از گیاهشناسان همچنان به صورت رازی ناگفته باقی مانده است.
این گونه های کند در گل دادن، رفتار عجیب دیگری نیز دارند: بامبوها در سراسر دنیا صرف نظر از آب و هوا و موقعیت جغرافیایی همگی در یک زمان واحد گل می دهند چرا که همه ی آنها از یک گیاه مادر یکسان مشتق شده اند. در واقع بیشتر بامبوها قسمتی از گیاه مادری واحد هستند. این بامبوها در طول زمان دوباره قلمه زده و در سراسر دنیا تکثیر شده اند. هرچند در حال حاضر این قلمه ها از نظر جغرافیایی در مکان های متفاوتی هستند، همچنان دارای آرایش ژنتیکی مشابهی می باشند. به همین دلیل وقتی یک گیاه بامبو به عنوان مثال در آمریکای شمالی گل می دهد، همان گیاه در آسیا رفتاری مشابه در زمانی یکسان از خود بروز می دهد. درست مانند این است که ساعتی در داخل این بامبوها وجود داشته باشد تا زمانی که این زنگ از پیش تنظیم شده در آن واحد برای تمامی بامبوها به صدا در آید. این پدیده ی گل دادن انبوه به صورت گروهی بسیار جذاب و خارق العاده است.
بنا بر یک فرضیه، گل دادن گروهی نرخ بقای جمعیت بامبو را افزایش می دهد. این فرضیه باور دارد که با پر شدن منطقه از میوه های بامبو- حتی اگر شکارچیان نیز سهم خود را بردارند- همچنان دانه هایی برای ادامه ی بقای این گونه باقی می ماند. بامبوها با داشتن چرخه گل دادن که از طول عمر جوندگان بیشتر است، می توانند جمعیت حیوانات را با ایجاد گرسنگی بین دوره های گل دادن به تعادل برسانند. این فرضیه هنوز ایده ای در مورد اینکه چرخه ی گل دادن 10 برابر طول عمر جوندگان محلی است ندارد!
وقتی یک گونه ی بامبو به پایان عمر خود رسید، پس از گل دادن و تولید دانه می میرد و طی یک دوره ی چند ساله ناپدید می شود. یکی از تئوری های موجود در اینباره این است که تولید دانه به مقادیر زیادی انرژی نیاز داشته و استرس زیادی به بامبو وارد می کند به طوری که منجر به مرگ او می شود. تئوری دیگر این است که گیاه مادر می میرد تا جا برای دانه های خود باز کند.
پدیده ی گلدهی دسته جمعی همچنین شکارچیان و مخصوصا جوندگان را به خود جلب می کند. در دسترس بودن ناگهانی میوه در جنگل آن هم در مقادیر زیاد، ده ها میلیون موش گرسنه را به سمت خود می کشاند که می توانند از آنها تغذیه کرده، رشد کنند و با سرعت زیادی تکثیر شوند. به دنبال پدیده ی گل دادن گروهی بامبوها، روستاهای اطراف معمولا با مشکلاتی همچون قحطی و بیماری مواجه می شوند. در نواحی شمال شرقی هند در ایالت میزورام، این رویداد ترسناک هر 48-50 سال اتفاق می افتاد. آخرین بار این پدیده در سال 2006-2008 اتفاق افتاد که در زبان محلی آن را با نام mautam یا مرگ بامبو می شناسند.
منبع: amusingplanet
