در جنگلی بارانی در قلب آمازون پرو، محققان بزرگترین رودخانه ی حرارتی دنیا را کشف کرده اند که در طول تقریبی 4 مایل بسیار داغ و جوشان است. عریض ترین قسمت این دریاچه 80 فوت و عمیق ترین نقطه ی آن 16 فوت می باشد.
به صورت عادی، دمای فوق العاده زیاد رودخانه برای یک سطح زمین گرمایی غیر عادی نیست؛ اما نکته ی عجیب و غیر معمول در مورد رودخانه این است که حرارت زیاد آن از هیچ فعالیت آتشفشانی ناشی نمی شود. نزدیک ترین منطقه ی فعال آتشفشانی، 700 کیلومتر دورتر از این رودخانه قرار گرفته است.
«رودخانه ی جوشان» را به عنوان گل سرسبد مجموعه ای سه تایی از رودخانه های غیر آتشفشانی این منطقه می شناسند؛ این مجموعه شامل «رودخانه ی نمک» (جریان گرمایی آب شور) و «رودخانه ی داغ» (جریان گرمایی آب شیرین) می باشد که هر دو از «رودخانه ی جوشان» کوچک تر هستند.
آب این رودخانه که از چشمه های آب جوش و نزدیک به نقطه ی جوش می آید، در طول مسیر خود آبشارهای حرارتی زیادی را نیز تغذیه می کند که خارق العاده ترین آنها یک آبشار 20 فوتی است که آب آن درون استخری حرارتی فرو می ریزد.
برخی قسمت های این رودخانه آنقدر داغ هستند که هر حیوانی که درون آنها بیفتد در لحظه پخته می شود! این حرف ادعای محقق زمین شناسی آندرس روزو می باشد که رودخانه را کشف کرده و پروژه را رهبری می کند.
«اولین چیزی که در حرارت این آب های داغ می پزد، چشم ها هستند. چشم ها بعد از پخته شدن به رنگ سفید شیری تبدیل می شوند.» آندرس عنوان می کند.
«این حیوانات تلاش می کنند که با شنا کردن خود را نجات دهند اما در همین هنگام گوشت آنها تا مغز استخوان در حال پخته شدن است چرا که آب رودخانه بسیار داغ می باشد. بنابراین آنها کم کم قدرت خود را از دست می دهند تا جایی که آب داغ به داخل دهان آنها رفته و از درون نیز می پزند!»
هرچند برخلاف باور غالب که نام رودخانه Shanay-timpishka را اسمی باستانی می دانند، ترجمه ی این نام یعنی «جوش آمده توسط حرارت خورشید». آقای روزو در سخنرانی تد (تکنولوژی، سرگرمی، طراحی) در سال 2014، علت وجود این آب داغ و جوشان را تغذیه شدن از طریق شکاف چشمه های آب داغ اعلام کرده است.
«همانگونه که خون در رگ های ما جریان دارد، آب داغ نیز از میان شکاف ها و گسستگی های زمین در حرکت است.» وقتی این شریان ها به سطح بیایند با اثرات زمین حرارتی مواجه می شویم که از جمله نمودهای آن می توان به چشمه های داغ، خروج گازهای داغ و در این مورد رودخانه ی جوشان اشاره نمود.»
آندرس به عنوان دانشجوی دکترای ژئوفیزیک در دالاس تگزاس اولین بار درباره ی این رودخانه از پدر خود شنیده است. داستان بدین جا بر می گردد که فاتحان اسپانیایی زمانی که قصد کشتن آخرین امپراطور اینکاها را داشتند با رودخانه ای ترسناک مواجه شدند که از زیر به شکلی رعب آور می جوشید.
سال ها بعد، موضوع این رودخانه یکبار دیگر توسط عمه ی آندرس به میان می آید که ادعا می کند رودخانه را قبلا دیده و حتی در آن شنا کرده است. در سال 2011 آندرس از روی کنجکاوی به جست و جو پرداخته و در نهایت به کمک عمه ی خود رودخانه را در دل جنگل یافته و از دیدن این رودخانه ی افسانه ای با چشم های خود شدیدا شگفت زده شد.
« در زمانی که همه چیز به نظر برنامه ریزی و اندازه گیری شده می آید، این رودخانه همه ی آنچه ما می دانیم را به چالش می کشد.» او در سخنرانی تد به این موضوع اشاره می کند.
«این رودخانه باعث شد که من در مورد مرز بین دانسته ها و ناشناخته ها، باستانی و مدرن، علمی و معنوی شک کنم. این رودخانه یادآوری است بر اینکه همچنان شگفتی های بزرگی برای کشف شدن وجود دارند.»
از زمان اکتشاف این رودخانه، آقای روزو پروژه ی رودخانه ی جوشان را به قصد تحقیق و حفاظت از این رودخانه و اطراف آن آغاز کرده که از آن جمله می توان به حیات گیاهی و جانوری غنی اشاره نمود که در تحقیقات اولیه روی جنگل های امتداد رودخانه کشف شده اند.
رودخانه ی جوشان با لایه هایی از افسانه، معنویت و عرفان پوشیده شده و به همین دلیل در میان جامعه ی محلی مکانی مقدس تلقی می شود.
محدوده ی این رودخانه زیستگاه دو جامعه ی بومی و شفادهنده ی آمازون به نام های Santuario Huistin و Mayantuyacu می باشد که مدت های مدید اینجا را مکانی مقدس و محل تجمع نیروهای روحانی معرفی کرده اند به طوریکه تنها قدرتمندترین شفادهنده ها برای «ارتباط برقرار کردن با ارواح» از آنها بازدید می کنند تا بتوانند در مورد قدرت های شفابخش رازآلود و مراسم پیشینیان خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.
بزرگترین تهدیدی که در حال حاضر محدوده ی رودخانه را تهدید می کند، پدیده ی جنگل زدایی است که اگر اقدامات حفاظتی لازم صورت نگیرد، ممکن است منجر به ناپدید شدن آن به صورت کامل گردد.
یکی از اهداف پروژه این است که رودخانه ی جوشان به عنوان یکی از آثار ارزشمند ملی پرو قلمداد شده و جنگل های باقیمانده ی آن به صورت قانونی به استفاده ی انحصاری فعالیت های اکولوژیکی شامل اقدامات حفاظتی، اکوتوریسم و در نهایت ارتقای گردشگر مسئول که به فرهنگ محلی اهمیت داده و از آن قدردانی کند درآید و البته در کنار این موضوع محافظت از جنگل نیز مطرح است.
به گردشگرانی که قصد بازدید از رودخانه را دارند توصیه می شود که به طور مستقیم با مراکز Mayantuyacu یا Santuario Huistin ارتباط برقرار کنند، مراکزی که هر دو سابقه ای طولانی در پذیرش گردشگران و فراهم آوردن اطلاعات سفر، توصیه های ایمنی و هشدارها درباره ی خطرات احتمالی بازدید از رودخانه (به اندازه ای داغ که می تواند سوختگی های جدی درجه دو تا سه را تنها در چند ثانیه ایجاد کند) دارند.
در حالیکه اغلب افرادی که از این منطقه دیدن می کنند، بازدیدی ایمن و فراموش نشدنی را تجربه خواهند کرد اما این سفر با در نظر گرفتن شرایط سخت دسترسی و موقعیت های روستایی ممکن است برای هر کسی مناسب نباشد.
برای شرایط خیلی خیلی گرم (هم آفتاب داغ و هم رودخانه)، آب و هوای مرطوب، پیاده روی های طولانی، نیش حشرات، شرایطی بدون تهویه ی مطبوع، بدون اینترنت یا آنتن موبایل و همچنین فاصله ی حداقل یک ساعتی تا نزدیکترین کلینیک و سه ساعتی تا نزدیک ترین بیمارستان آماده باشید!
مسئولیت ایمنی شما کاملا بر عهده ی خودتان است و زمانی که وارد این جنگل می شوید ریسک و عواقب آن را خودتان قبول می کنید. برای طی مسیر هیچ گونه امکانات خاصی مثل تخته های مناسب، طناب و نرده وجود ندارد. رودخانه ی جوشان در بیشتر قسمت های خود وحشی و رام نشده باقی مانده و ما امیدواریم که به همین شکل باقی بماند.
اگر این مطلب براتون جالب بوده دعوت میکنیم که ویدئوی رودخانه مرگ به جان هیچ کس رحم نمی کند! را نیز ببینید.
منبع: telegraph.co.uk
